“Nereye donersem doneyim popom hep arkada kaliyor”
Kendimi tariflerken yukardaki slogan benzeri “mem”ler kullanmak gerekliliği duyuyorum ki daha az cumle kullanayim. Bunu genlerimden silmenin bir yolu da yok zaten.
Hafizamin apoptozu devam ederken, hayata esek arisi gibi bakiyorum fikri uretime pek gerek yok gibi şu aralar...
Meslek hayatimin ise koza donemindeyim, hicbir zaman olamadigim kadar sabirliyim. Tuhaf!
Sloganimdaki karamsarlik biraz kafa karistirici olsa da beni kemirmiyor.
İyi birseyler olacak ama biraz zaman alacak gibi...